Topstories

(advertentie)

In zijn wekelijkse column voor CNNBS – de 273ste alweer(!) – bespreekt VOC-voorzitter Derrick Bergman de in de praktijk onmogelijk te trekken scheidslijn tussen recreatief en medicinaal gebruik van cannabis. Dit verschil dat er wellicht helemaal niet is, dreigt namelijk ingezet te worden als wapen in de Hollandse Hennepoorlog.

De maandelijkse VOC vergadering vond deze week plaats op een unieke plek: de sprookjesachtige boerderij van Doede de Jong en zijn vrouw Kicky in Friesland. Zo hoefde Doede eindelijk een keer niet honderden kilometers te rijden om de vergadering voor te zitten. Het werd een gedenkwaardige middag, waarin de basisbeginselen van het VOC weer eens de revue passeerden: zelfbeschikking, mensenrechten en de rechtsstaat.

Het woord welzijn overstijgt het kunstmatige onderscheid tussen medicinaal en recreatief gebruik van cannabis

Welzijn

Als geen ander kan Doede de discussie aan tafel tot de kern terug brengen: het verbod op cannabis is het probleem, niet de plant. De overheid heeft niet het recht om te bepalen wat vrije, volwassen burgers in hun tuin planten of wat zij consumeren voor hun welzijn. Dat is een kwestie van zelfbeschikking: een mensenrecht. Het enige criterium is dat je een ander niet tot last bent met je gedrag of activiteiten.

Het woord welzijn is belangrijk, want het overstijgt het kunstmatige onderscheid tussen medicinaal en recreatief gebruik van cannabis. In de praktijk is een scherpe grens tussen beide onmogelijk te trekken: denk aan de ADHD’er die zelf zegt dat hij geen medicinale gebruiker is maar gewoon rustig wordt van zijn wietje. Of denk aan de MS of Crohn patiënten die in de eerste plaats cannabis gebruiken vanwege hun ziekte, maar die ook baat hebben bij -en genieten- van de psychoactieve werking van hun medicijn.

Klassenjustitie

Wie cannabis consumeert, doet dat voor zijn of haar welzijn. Het theoretische onderscheid tussen medicinaal en recreatief dreigt nu vooral ingezet te worden als wapen in de Hollandse Hennepoorlog. Langzaam beginnen gemeenten en burgemeesters thuisteelt door mensen met een verklaring van een arts te gedogen, maar de ‘gewone’ thuisteler blijft doelwit en slachtoffer van huisuitzetting. Tenzij het een koophuis betreft; dan kan de thuisteler in 99% van de gevallen gewoon blijven zitten. Zoiets heet klassenjustitie: de arme sloeber belandt op straat, de meer bemiddelde burger krijgt een tik op de vingers.

Het is maar één voorbeeld van de manier waarop het cannabisverbod en de Hollandse Hennepoorlog onze rechtsstaat aantasten. Het ingezetenencriterium voor coffeeshops is nog een voorbeeld: ook de rechters die zich over dit buitenlanderverbod bogen, beoordeelden deze maatregel als discriminerend en in strijd met artikel 1 van onze Grondwet. Het cannabisverbod op zich is in strijd met basale mensenrechten, zoals de hoogste rechters op drie continenten inmiddels hebben vastgesteld: in Zuid Afrika, Mexico en Georgië.

Het theoretische onderscheid tussen medicinaal en recreatief dreigt nu vooral ingezet te worden als wapen in de Hollandse Hennepoorlog

Strijd nog lang niet gestreden

Over basale mensenrechten gesproken: na jaren niets doen of zelfs tegenwerken beloofde minister Grapperhaus de Tweede Kamer op 25 april dat hij zijn best zal doen om Johan van Laarhoven, die nu al meer dan vijf jaar wegteert in de Hel van Bangkok, terug naar Nederland te halen. Tijdens de VOC vergadering las Bart Hissink voor uit recente brieven van Johan vanuit de gevangenis. Het is ten hemel schreiend wat deze man en zijn volledig onschuldige echtgenote moeten doormaken dankzij de stinkende praktijken van de Nederlandse overheid.

Er is dus nog ruim voldoende om voor én tegen te vechten. De strijd voor de bevrijding van cannabis is nog lang niet gestreden. Dezer dagen schreef ik voor het Rotterdams Jaarboekje een In Memoriam voor Ger de Zwaan, een van de pioniers in de strijd voor erkenning van medicinale cannabis in Nederland. Ger had vijftien jaar lang een vaste rubriek in maandblad EssensiE. In een van zijn laatste bijdragen voordat EssensiE in 2012 ter ziele ging schreef Ger:

“Uiteindelijk zal de beweging waar ik ook deel van uitmaak zegevieren. Als u en ik er niet meer zijn, zullen er nog mensen zich blijven inzetten voor de bevrijding van het kruid.”

Wil je meehelpen of het VOC steunen met een donatie: klik hier.

[Foto’s: Derrick Bergman / G0nz0 Media]

(advertentie)