Topstories

(advertentie)

Het feit dat zoveel mensen verrast, geschokt en verdrietig reageren op het nieuws dat de tiende editie van Cannabis Bevrijdingsdag de laatste was, is niet alleen een compliment voor mijzelf, maar voor alle vrijwilligers die zich de afgelopen jaren het schompes hebben gewerkt om het mooiste wietfestival ter wereld neer te zetten. VOC-voorzitter en coördinator van CBD Derrick Bergman over het hoe & waarom van stoppen op je hoogtepunt.

Er is veel veranderd sinds 2009

Sinds ik het nieuws afgelopen vrijdag aan de eerste veteraan-vrijwilligers vertelde, heb ik aan heel veel mensen uitgelegd waarom het goed is dat Cannabis Bevrijdingsdag stopt. Het Parool kreeg de primeur, omdat zij de uitzondering op de regel waren en wél fatsoenlijk berichtten over Cannabis Bevrijdingsdag. Dus zonder de gebruikelijke clichés en platte sensatiezucht. En meteen vanaf de eerste editie, op het Museumplein in 2009.

In de inleiding van het programmaboekje van de tiende en laatste editie schrijf ik: “Er is veel veranderd sinds 2009; legalisering staat wereldwijd op de agenda en is al realiteit in de VS, Uruguay en – bijna – in Canada.” Dat is misschien wel de belangrijkste reden waarom het goed is om nu te stoppen: legalisering is, ook in ons land, onvermijdelijk geworden. Deze trein is niet meer te stoppen, zeker niet door Hollandse christenpolitici.

Tsunami aan repressie

Toen we in 2009 begonnen met het VOC, kregen we regelmatig te horen: huh, opheffing van het cannabisverbod? Wiet is toch legaal in Nederland? Nu, anno 2018, zijn er denk ik nog maar weinig Nederlanders die dat denken. Mede dankzij het VOC en tien edities van Cannabis Bevrijdingsdag weten Henk en Ingrid, Ahmed en Fatima en andere gemiddelde Nederlanders inmiddels wel dat cannabis dus NIET legaal is en dat het beleid hypocriet en tegenstrijdig is. Zelfs politici ontkennen niet langer de realiteit en accepteren dat er echt iets moet veranderen.

De allereerste banners die we lieten maken voor Cannabis Bevrijdingsdag bevatten de slogan ‘Save Our Cannabis Culture’, een variant op het bekende SOS (Save Our Souls) noodsignaal. Destijds stond onze cannabiscultuur serieus op het spel. In 2009 zou het nog drie jaar duren voordat Colorado en Washington State als eerste Amerikaanse staten cannabis voor recreatief gebruik legaliseerden. Ivo Opstelten moest nog minister worden. De tsunami aan absurde repressieve plannen van Opstelten, denk aan de wietpas, het clubcriterium, de 15% THC maximering, de wet die alle growshops moest vernietigen: het is inmiddels allemaal achter de rug.

Cannabisindustrie overtreft verwachtingen

Maar belangrijker nog: na Colorado en Washington State legaliseerde Uruguay in 2013 als eerste land in de moderne geschiedenis op nationaal niveau. En het goede nieuws is sindsdien binnen blijven stromen, al krijgen we er in de Nederlandse media weinig tot niets van te zien. De vaste lezer van CNNBS kent het rijtje wél: in acht Amerikaanse staten is adult use nu legaal en in dertig staten geldt hetzelfde voor medicinale cannabis. De Canadese cannabisindustrie overtreft alle verwachtingen, in Israël lopen zo’n 200 onderzoeken naar medicinale cannabis, in Zwitserland ligt de CBD-wiet in de supermarkt, Duitsland heeft medicinale cannabis gelegaliseerd en denkt na over de volgende stap… Zelfs in de prohibitie-bastions Frankrijk en Engeland draait het debat.

Nu is het zaak om te zorgen dat de regulering en daarna de volledige legalisering van de plant zo snel en inclusief mogelijk vorm krijgt

Kortom: het punt is gemaakt. Onze cannabiscultuur is van de afgrond gered. Nu is het zaak om te zorgen dat de regulering en daarna de volledige legalisering van de plant zo snel en inclusief mogelijk vorm krijgt. Dus mét thuisteelt, met bestaande telers – ook die met een strafblad, zolang daar louter cannabis “delicten” op staan – en volgens de principes van de vrije markt. Daar gaan we ons nu op concentreren met het VOC. Misschien komt er weer een Cannabis Tribunaal-achtig evenement in Den Haag. Of een vervolg van de zeer succesvolle Cannabis University.

Cannabis Bevrijdingsdag is voorbij

Maar Cannabis Bevrijdingsdag is voorbij. We hebben tien vlekkeloze edities achter ons, waarbij we elk jaar weer groeiden en beter werden. Dát is de erfenis van dit uitzonderlijke protestival: in tien jaar nooit één wanklank of incident, alleen maar blije gezichten, tevreden bezoekers en sponsors en een crew die ondanks alle ontberingen en slaapgebrek vrolijk en high blijft.

Mijn nachtmerrie-scenario is wat Jan Smeets in het weekend van de laatste Cannabis Bevrijdingsdag is overkomen. ‘En dan eindigt Pinkpop in een drama’, zoals NRC/Handelsblad kopte. Cannabis Bevrijdingsdag, het grootste cannabis en hennep evenement van Nederland, stopt op zijn hoogtepunt. In het Amerikaans van onze allerlaatste spreker, mijn goede vriend Doug Fine: ‘Get out on top and leave the crowd begging for more.’

Steeds meer druk

Nog een reden waarom het goed is om nu te stoppen: de toegenomen druk vanuit de gemeente en ambtelijke instanties. Elk jaar worden de eisen en regels strenger, we worden bedreigd met plakboetes van 2500 tot 7500 euro, we moeten van elk tentje een hele papierwinkel aanleveren enzovoort. Het organiseren en coördineren van Cannabis Bevrijdingsdag is een veldslag die bijna het hele jaar duurt. Nu het evenement zo groot en internationaal is geworden, is de druk op de stichting, de vrijwilligers, mijzelf en mijn gezin óók groot. Soms te groot.

Ik zal de rest van mijn leven trots zijn op wat we hebben neergezet, tien jaar op rij. Met een vrijwilligersteam dat voor zeker 75 procent uit Brabanders bestond, aangevuld met kanjers uit andere provincies en een enkele betrouwbare Amsterdammer (m/v). Deze geweldige jongens en meisjes, mannen en vrouwen ben ik de meeste dank verschuldigd. Maar omdat dit de laatste Cannabis Bevrijdingsdag was, wil ik ook de ambtenaren van het stadsdeel Amsterdam Oost bedanken, de hoofdsponsors, de official partners en supporters die ons door de jaren heen hebben gesteund, CNNBS, Highlife, Soft Secrets en andere groene media en natuurlijk alle bezoekers sinds 2009.

Komt er iets nieuws?

Komt er iets nieuws?’ is een vraag die ik veel krijg sinds zondag. Het antwoord is: ja. De stichting VOC gaat met nieuwe energie verder, voor en achter de schermen. En zelf ben ik betrokken bij een zeer veelbelovend cannabis-project dat tegen het einde van 2019 het daglicht moet gaan zien. Maar dat is iets voor een volgende column…

(advertentie)