Topstories

(advertentie)

Sommige kwekers geven hun planten sapjes, suikerwater en andere zoetstoffen. Ze denken dat de top daar zoeter van gaat smaken maar dat is een fabeltje, want planten kunnen suikers helemaal niet opnemen. De enige zoetstof die wel iets voor je toppen doet is melasse. Dat werkt alleen niet omdat het zoet is maar omdat het het bodemleven voedt. 

Melasse

Melasse wordt dan ook niet aan planten gegeven als een voedingsstof voor je planten, maar als voedingsstof voor het bodemleven. Planten kunnen de grote organische moleculen ervan zelf eens opnemen maar de micro organismen in aarde kunnen dat wel. Dit is ook de reden dat organische meststoffen – en dus ook melasse – normaal gesproken niet in hydrosystemen gebruikt kunnen worden. In aarde leeft echter een keur aan micro organismen die de organische deeltjes wel goed kunnen gebruiken, en ze omzetten in opneembare meststoffen voor planten.

Melasse of molasse is een stroopachtig bijproduct van de productie van suiker uit suikerriet of suikerbieten. Tot aan de zestiende eeuw werd melasse beschouwd als nutteloos en gooide men het weg. Tegenwoordig kun je het kopen bij een vestiging van De Tuinen of in reformwinkels. Melasse zorgt voor een beter bacteriologisch bodemleven en bevat tevens sporenelementen en chelaten. Zo is melasse onder meer een goede bron voor ijzer.

Bron van micro elementen en aminozuren

En hoewel melasse vrijwel geen van de macro meststoffen stikstof, fosfor en kalium bevat, kan het wel voor een sterk verbeterde opname van die mineralen zorgen. Sommige bodembewoners halen stikstof namelijk rechtstreeks uit de lucht, en zetten die om in een opneembare vorm voor de planten. Andere bacteriën en schimmels maken het fosfor dat in de grond opgesloten zit oplosbaar, en voeden het aan de plant. Sommige afbraakproducten van micro-organismen verbeteren de opname van calcium en andere micro-organismen mobiliseren kalium. Daarnaast beschikt melasse over ongedierte werende eigenschappen.

Maar het mooiste van ervan is misschien nog wel de vorming van organische zuren. Deze zorgen namelijk voor een goede chelatie of binding van essentiële sporenelementen zoals ijzer, koper, mangaan en zink, en maken ze direct opneembaar voor de plant.

Suikers in wietplanten

Planten kunnen suikers dus niet rechtstreeks opnemen via hun wortels maar daar hebben ze wat op gevonden: ze maken zelf hun eigen suikers. Organische meststoffen voeden de micro organismen in de grond, en micro organismen voeden op hun beurt de plant. Dit geldt ook voor complexe koolhydraten in rietsuiker.

Als en wanneer planten wel complexe suikers opnemen, kost dat meer energie dan het oplevert. In plaats daarvan maken planten dan ook vooral hun eigen suikers, en dat doen ze door middel van fotosynthese. Door de energie van het licht, zijn planten in staat om water- en koolstofdioxide-moleculen samen te knopen om suikers te maken.

Sommige van de suikers worden gebruikt als koolstofskeletten om plantweefsels te bouwen. Andere koolhydraten worden verbrand om direct beschikbare energie te produceren voor groei, reproductie en celreparatie. Overgebleven koolhydraten worden opgeslagen voor later gebruik, of lekken uit de wortels om nuttige bacteriën en schimmels in het wortelgebied te voeden. In sommige gevallen kan zelfs 30 tot 50% van de energie van fotosynthese door planten worden gelekt om de bodemmicroben te voeden.

Melasse in de kweektent

Je kunt melasse een of twee keer toevoegen tijdens de groeifase, maar meestal wordt het alleen tijdens de latere fase van de bloei gegeven. Aan het eind van de bloei kun je het beter niet meer gebruiken, maar spoelen met schoon aangezuurd water. Let wel op met melasse, want je geeft er al snel te veel van, waardoor de kans op wortelrot toeneemt. Ook kan een overdosering zorgen voor een wiet die naar melasse ruikt en dat is niet de bedoeling. Als je met melasse aan de gang gaat, geef het dan spaarzaam, want overdaad schaadt.

Veel kwekers zijn ervan overtuigd dat de trichoomproductie een boost krijgt door het toevoegen van melasse. Dat komt dus niet door de suikers in het goedje, maar doordat het betere bodemleven voor een gezondere plant zorgt. Er zijn trouwens ook professionele bodemverbeteraars te koop bij de meeste voedingsmerken.

De verhouding melasse ten opzichte van water is één eetlepel op ongeveer 4 liter water. Om de melasse gemakkelijk te laten oplossen kun je het eerst even roeren in een een halve liter warm water, wat je daarna weer mengt met de rest van het water.

(advertentie)